Cztery pory roku

Obraz codziennego życia rodziny, toczącego się z dala od miejskiej cywilizacji w wiejskiej chacie reżysera w Gzowie nad Narwią. Zamiast aktorów Andrzej Kondratiuk przedstawia w nim członków swojej rodziny. Widzowie poznają życie jego żony, aktorki Igi Cembrzyńską, w filmie nazywanej Marynią, a także brata Janusza, który również zajmuje się reżyserią, matkę Krystynę i cierpiącego na ciężką chorobę ojca Arkadiusza. Żyjący w harmonii z otaczającą ich naturą domownicy próbują oswoić się z umieraniem najstarszego członka rodziny. Celebrując codzienne czynności w rytmie przemian pór roku, podejmują refleksję na temat sensu życia i nieuchronności śmierci. Szczątkową fabułę filmu tworzą zarówno inscenizowane scenki, jak i przypadkowe, autentyczne zdarzenia. Reżyser, który jest jednocześnie autorem zdjęć, scenariusza i muzyki, zarejestrował również zmieniającą się wraz z porami roku przyrodę. Tworząc ten intymny obraz, dał wyraz sygnalizowanej już w "Gwiezdnym pyle" koncepcji harmonii życia na łonie natury, w przeciwieństwie do chaosu i pośpiechu panującego w mieście. Kontynuacją tego tematu są filmy "Wrzeciono czasu" i "Zegar słoneczny". Wraz z "Czterema porami roku" składają się one na tzw. trylogię gzowską. Film został nagrodzony Brązowymi Lwami Gdańskimi w 1985 roku, dla najlepszego filmu niepełnometrażowego. Docenili go także jurorzy MFF w Locarno, nagradzając obraz Kondratiuka Brązowym Okiem Leoparda w ramach sekcji telewizyjnej.