Rysopis

Polska, lata sześćdziesiąte. Pewnego ranka Andrzej Leszczyc (Jerzy Skolimowski) budzi się bardzo wcześnie. Zostawia swoją śpiącą dziewczynę, Teresę (Elżbieta Czyżewska) i idzie na komisję wojskową. Domaga się od jej zdumionych członków natychmiastowego powołania do służby. Wyjaśnia, że właśnie rzucił studia i ma zamiar rozpocząć w wojsku dorosłe życie. Mając w kieszeni kartę poborowego i kilka godzin czasu, wraca do domu i codziennych czynności - robi zakupy, idzie do weterynarza uśpić psa. W tramwaju poznaje Barbarę (Elżbieta Czyżewska), która wydaje mu się być dziewczyną życia. Po bójce z kolegami, wraca do domu, zabiera walizkę i rusza w podróż do jednostki. Przez okno pociągu dostrzega żegnającą go Barbarę. Pierwsza część dyptyku o losach Andrzeja Leszczyca, montaż krótkometrażowych etiud szkolnych, realizowanych przez reżysera w trakcie studiów w PWSF, jest debiutem fabularnym Jerzego Skolimowskiego. Złożony z zaledwie 29 ujęć "Rysopis", uważa się za dzieło otwierające nowe perspektywy estetyczne i oryginalny manifest światopoglądu pokolenia lat sześćdziesiątych. Film opowiada o rozpaczliwej ucieczce od nieokreślonej, szarej rzeczywistości i bezcelowej egzystencji. Niekonsekwentny i wewnętrznie rozedrgany bohater, zawieszony między różnymi możliwościami, rozpaczliwie próbuje odnaleźć własne miejsce w życiu. Film Skolimowskiego uhonorowano m.in. nagrodą za reżyserię (razem z filmem "Walkower") na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Arnhem w 1965 roku i Syrenką Warszawską Polskiej Krytyki Filmowej w 1966 roku.