Paciorki jednego różańca

Emerytowany górnik Karol Habryka (Augustyn Halotta) mieszka z żoną (Marta Straszna) w małym domu na starym przyfabrycznym osiedlu. Życie od lat toczy się tu tym samym, leniwym rytmem. W związku z budową nowych bloków kolonia ma jednak zostać zburzona. Większość mieszkańców z radością przeprowadza się do nowych lokali. Habryka, żegnając się z sąsiadami, zapowiada, że nie opuści domu. W rodzinie dochodzi do rozłamu. Żona popiera Karola, mieszkający z rodzicami młodszy, żonaty syn Antek (Jan Bógdoł) także rozumie upór ojca. Jednak synowa Zosia (Ewa Wiśniewska), pod nieobecność męża, wyprowadza się do bloków. Zbliża się termin rozbiórki. U Habryki zjawia się starszy syn Jerzy (Franciszek Pieczka) i próbuje go przekonać, że postępuje źle. Do emeryta przyjeżdża nawet dyrektor kopalni, w której pracuje młodszy syn. Żaden z nich nie jest jednak w stanie złamać uporu starego górnika. Zaczynają się szykany - wnuk Habryki wraca ze szkoły pobity, ktoś zabija ulubionego królika górnika. Gdy u Habryki zjawia się ekipa rozbiórkowa, doprowadzony do ostateczności emeryt ostrzega, że dom jest zaminowany. Tymczasem władze podejmują decyzję, że Habryka - przodownik pracy i powstaniec śląski, zasłużył na coś lepszego niż ciasne mieszkanie w bloku. Górnik dostaje więc na własność luksusową willę. Małżeństwo nie potrafi się jednak zaaklimatyzować w nowym domu. Obraz Kazimierza Kutza, powstały na podstawie noweli "Tego domu już nie ma" Albina Siekierskiego, został nagrodzony m.in. Grand Prix FPFF w Gdańsku. Zdobył również 2. nagrodę publiczności na festiwalu w Sao Paulo oraz Nagrodę Specjalną w Karlowych Warach.