Zupa nic

Okres PRL-u. W skromnym mieszkaniu w bloku z wielkiej płyty żyje rodzina Makowskich. Pracująca w szpitalu Elżbieta jest działaczką Solidarności. Chętnie porzuciłaby nudną codzienność i wyjechała z Polski. Jej mąż, niezbyt zaradny architekt Tadek, nie odnajduje się w świecie partyjnych układów. Jest sfrustrowany, nie stroni od alkoholu, czuje się osaczony przez żonę, teściową i dwie córki. W dodatku we znaki daje się mu dobrze sytuowany, przemądrzały szwagier. Małżonkowie nie szczędzą sobie wyrzutów oraz złośliwości. W staraniach o lepszy byt wspiera ich uparta, lecz niepozbawiona sprytu babcia, która ciągle wraca wspomnieniami do czasów burzliwej młodości. Ich starsza córka, wrażliwa Marta, snuje romantyczne marzenia i droczy się z młodszą siostrą, nieśmiałą Kasią. Nową nadzieję wnosi w życie członków familii wymarzony pomarańczowy mały fiat. Za sprawą własnego samochodu w Elżbiecie odradza się pragnienie wolności i dalekich podróży. Makowscy odkrywają w sobie powołanie do handlu, a także zagranicznych wojaży. Niebawem przekonują się, jak wygląda życie poza granicami kraju.