Parę osób, mały czas

Warszawa, połowa lat 70. XX w. Niewidoma Jadwiga Stańczakowa (Krystyna Janda) nie potrafi wyrwać się spod wpływu apodyktycznego ojca (Igor Przegrodzki). Wszystko zmienia się, gdy kobieta poznaje ekscentrycznego pisarza, Mirona Białoszewskiego (Andrzej Hudziak). W krótkim czasie oboje zaczynają łączyć bardzo złożone relacje. Poeta, nadwrażliwy egoista i kapryśny introwertyk, nie potrafi zajmować się codziennymi sprawami. Jadwiga otacza go opieką, robi zakupy, sprząta, załatwia sprawy urzędowe, a nawet przepisuje jego teksty oraz organizuje spotkania literata z wydawcami i czytelnikami. Stańczakowa bowiem pragnie przede wszystkim żyć jak ludzie widzący, być aktywna i samodzielna, czuć się potrzebna. Jej czułość i wsparcie okazują się ratunkiem dla poety, cierpiącego po rozstaniu z wieloletnim przyjacielem Jackiem. Sam Białoszewski, mimo iż nieraz bywa opryskliwy dla swej opiekunki, jak nikt inny potrafi pocieszać ją w samotności i depresji, na która kobieta często zapada. Po pewnym czasie kobieta podejmuje pierwsze próby pisarskie. Obraz, w którym brak jest wyraźnie zarysowanej akcji, oparty został na "Dzienniku we dwoje" Jadwigi Stańczakowej. Za rolę niewidomej przyjaciółki Białoszewskiego Krystyna Janda została nagrodzona podczas FPFF w Gdyni w 2005 r. Film Andrzeja Barańskiego otrzymał m.in. kilka nominacji do Orłów.